***

przelatując nad moim domem
zgubiły kilka piór
olśniona ich blaskiem
łapczywie pozbierałam je
schowałam się w najciemniejszym kącie
z daleka od ludzi
skleiłam z nich pokraczne skrzydła
wyszłam na słońce
omal nie oślepłam wychodząc z mroku
przymierzyłam
nie pasowały
ale ubrałam, poszłam nad przepaść
wierząc w te pióra skoczyłam
początkowo
z rozpędu leciałam
tak, to było niebo
te kilka chwil
rzeczywistość w końcu wróciła
spadłam
spadłam jak te pióra
dziś ktoś ze mnie buduje sobie
własne pokraczne skrzydła

(28.06.03.)